دعای ۳۶ صحیفه سجادیه

	--بخش اول-- اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَینِ آیتَانِ مِنْ آیاتِک، وَ هَذَینِ عَوْنَانِ مِنْ أَعْوَانِک، یبْتَدِرَانِ طَاعَتَک بِرَحْمَةٍ نَافِعَةٍ أَوْ نَقِمَةٍ ضَارَّةٍ، فَلَا تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ، وَ لَا تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلَاءِ. خداوندا همانا اینها دو نشانه از نشانه‌های تو، و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تو‌اند که در مقام فرمان‌بردنت به رحمتی سودمند یا عقوبتی زیان‌بخش می‌شتابند، پس به آن دو، باران عذاب بر ما مباران و به آنها لباس بلا بر ما مپوشان. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْزِلْ عَلَینَا نَفْعَ هَذِهِ السَّحَائِبِ وَ بَرَکتَهَا، وَ اصْرِفْ عَنَّا أَذَاهَا وَ مَضَرَّتَهَا، وَ لَا تُصِبْنَا فِیهَا بِآفَةٍ، وَ لَا تُرْسِلْ عَلَى مَعَایشِنَا عَاهَةً. بار الها بر محمد و آلش درود فرست، و فایده و برکت این ابرها را بر ما سرازیر کن، و آزار و زیانش را از ما بگردان، و به آن بر ما آفتی مرسان و بر معیشتمان آسیبی نفرست. اللَّهُمَّ وَ إِنْ کنْتَ بَعَثْتَهَا نَقِمَةً وَ أَرْسَلْتَهَا سَخْطَةً، فَإِنَّا نَسْتَجِیرُک مِنْ غَضَبِک، وَ نَبْتَهِلُ إِلَیک فِی سُؤَالِ عَفْوِک، فَمِلْ بِالْغَضَبِ إِلَى الْمُشْرِکینَ، وَ أَدِرْ رَحَى نَقِمَتِک عَلَى الْمُلْحِدِینَ. خداوندا اگر این ابر را برای عقوبت برانگیخته‌ای، و از راه خشم فرستاده‌ای، پس ما از خشمت به تو پناه می‌بریم، و برای درخواست عفوت به سوی‌ات زاری می‌کنیم، پس غضبت را متوجه مشرکین ساز، و آسیای عقوبتت را نسبت به ملحدان به گردش انداز. اللَّهُمَّ أَذْهِبْ مَحْلَ بِلَادِنَا بِسُقْیاک، وَ أَخْرِجْ وَحَرَ صُدُورِنَا بِرِزْقِک، وَ لَا تَشْغَلْنَا عَنْک بِغَیرِک، وَ لَا تَقْطَعْ عَنْ کافَّتِنَا مَادَّةَ بِرِّک، فَإِنَّ الْغَنِی مَنْ أَغْنَیتَ، وَ إِنَّ السَّالِمَ مَنْ وَقَیتَ. الهی خشکی سرزمین‌های ما را به سقایت خود برطرف کن و وسوسه قلوبمان را به رزق خود بیرون فرما و ما را از خود به غیر خود سرگرم مکن و منبع نیکی خود را از همه ما دور نکن، چه آنکه بی‌نیاز کسی است که تواش بی‌نیاز کنی، و سالم کسی است که تواش نگاه داری. ترجمه‌ها و شروح بخش اول
	--بخش دوم-- مَا عِنْدَ أَحَدٍ دُونَک دِفَاعٌ، وَ لَا بِأَحَدٍ عَنْ سَطْوَتِک امْتِنَاعٌ، تَحْکمُ بِمَا شِئْتَ عَلَى مَنْ شِئْتَ، وَ تَقْضِی بِمَا أَرَدْتَ فِیمَنْ أَرَدْتَ. و احدی را در برابرت قدرت دفاع نیست، و کسی در برابر سطوتت مقاومت نتواند کرد، به هر چه بخواهی بر هرکس - حکم می‌رانی، و به آنچه اراده کنی درباره هر که اراده کنی فرمان می‌دهی. فَلَک الْحَمْدُ عَلَى مَا وَقَیتَنَا مِنَ الْبَلَاءِ، وَ لَک الشُّکرُ عَلَى مَا خَوَّلْتَنَا مِنَ النَّعْمَاءِ، حَمْداً یخَلِّفُ حَمْدَ الْحَامِدِینَ وَرَاءَهُ، حَمْداً یمْلَأُ أَرْضَهُ وَ سَمَاءَهُ. پس تو را سپاس که ما را از بلا حفظ فرمودی، و تو را شکر بر نعمت‌ها که به ما مرحمت کردی، چنان حمدی که حمد حامدان را پشت سر گذارد، حمدی که آسمان و زمین را آکنده کند. إِنَّک الْمَنَّانُ بِجَسِیمِ الْمِنَنِ، الْوَهَّابُ لِعَظِیمِ النِّعَمِ، الْقَابِلُ یسِیرَ الْحَمْدِ، الشَّاکرُ قَلِیلَ الشُّکرِ، الْمُحْسِنُ الْمُجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، إِلَیک الْمَصِیرُ. که تویی مُنعم مواهب بزرگ، بخشنده نعمت‌های عظیم، قبول کننده سپاس ناچیز، و پذیرنده شکر اندک، نیکوکار خوشرفتار، و بخشنده فراوان، خدایی جز تو نیست، و بازگشت همگان به سوی توست. ترجمه‌ها و شروح بخش دوم

موضوع دعا: دعا هنگام رعد و برق

تقسیمات: این دعا به دو بخش تقسیم شده است.

عبارت آغاز دعا در صحیفه سجادیه:

وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیهِ السَّلَامُ إِذَا نَظَرَ إِلَى السَّحَابِ وَ الْبَرْقِ وَ سَمِعَ صَوْتَ الرَّعْدِ:

از دعاهاى ‌آن حضرت است هنگامى که‌ به‌ ابر ‌و‌ برق مى نگریست ‌و‌ صداى رعد را‌ مى شنید:

متن و ترجمه دعا:

ترجمه دعا از ترجمه صحیفه حسین انصاریان گرفته شده. برای مشاهده سایر ترجمه های دعا و شرح های آن به لینک قرار داده شده در ذیل هر بخش مراجعه کنید.

--بخش اول-- اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَینِ آیتَانِ مِنْ آیاتِک، وَ هَذَینِ عَوْنَانِ مِنْ أَعْوَانِک، یبْتَدِرَانِ طَاعَتَک بِرَحْمَةٍ نَافِعَةٍ أَوْ نَقِمَةٍ ضَارَّةٍ، فَلَا تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ، وَ لَا تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلَاءِ. خداوندا همانا اینها دو نشانه از نشانه‌های تو، و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تو‌اند که در مقام فرمان‌بردنت به رحمتی سودمند یا عقوبتی زیان‌بخش می‌شتابند، پس به آن دو، باران عذاب بر ما مباران و به آنها لباس بلا بر ما مپوشان. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْزِلْ عَلَینَا نَفْعَ هَذِهِ السَّحَائِبِ وَ بَرَکتَهَا، وَ اصْرِفْ عَنَّا أَذَاهَا وَ مَضَرَّتَهَا، وَ لَا تُصِبْنَا فِیهَا بِآفَةٍ، وَ لَا تُرْسِلْ عَلَى مَعَایشِنَا عَاهَةً. بار الها بر محمد و آلش درود فرست، و فایده و برکت این ابرها را بر ما سرازیر کن، و آزار و زیانش را از ما بگردان، و به آن بر ما آفتی مرسان و بر معیشتمان آسیبی نفرست. اللَّهُمَّ وَ إِنْ کنْتَ بَعَثْتَهَا نَقِمَةً وَ أَرْسَلْتَهَا سَخْطَةً، فَإِنَّا نَسْتَجِیرُک مِنْ غَضَبِک، وَ نَبْتَهِلُ إِلَیک فِی سُؤَالِ عَفْوِک، فَمِلْ بِالْغَضَبِ إِلَى الْمُشْرِکینَ، وَ أَدِرْ رَحَى نَقِمَتِک عَلَى الْمُلْحِدِینَ. خداوندا اگر این ابر را برای عقوبت برانگیخته‌ای، و از راه خشم فرستاده‌ای، پس ما از خشمت به تو پناه می‌بریم، و برای درخواست عفوت به سوی‌ات زاری می‌کنیم، پس غضبت را متوجه مشرکین ساز، و آسیای عقوبتت را نسبت به ملحدان به گردش انداز. اللَّهُمَّ أَذْهِبْ مَحْلَ بِلَادِنَا بِسُقْیاک، وَ أَخْرِجْ وَحَرَ صُدُورِنَا بِرِزْقِک، وَ لَا تَشْغَلْنَا عَنْک بِغَیرِک، وَ لَا تَقْطَعْ عَنْ کافَّتِنَا مَادَّةَ بِرِّک، فَإِنَّ الْغَنِی مَنْ أَغْنَیتَ، وَ إِنَّ السَّالِمَ مَنْ وَقَیتَ. الهی خشکی سرزمین‌های ما را به سقایت خود برطرف کن و وسوسه قلوبمان را به رزق خود بیرون فرما و ما را از خود به غیر خود سرگرم مکن و منبع نیکی خود را از همه ما دور نکن، چه آنکه بی‌نیاز کسی است که تواش بی‌نیاز کنی، و سالم کسی است که تواش نگاه داری. ترجمه‌ها و شروح بخش اول
--بخش دوم-- مَا عِنْدَ أَحَدٍ دُونَک دِفَاعٌ، وَ لَا بِأَحَدٍ عَنْ سَطْوَتِک امْتِنَاعٌ، تَحْکمُ بِمَا شِئْتَ عَلَى مَنْ شِئْتَ، وَ تَقْضِی بِمَا أَرَدْتَ فِیمَنْ أَرَدْتَ. و احدی را در برابرت قدرت دفاع نیست، و کسی در برابر سطوتت مقاومت نتواند کرد، به هر چه بخواهی بر هرکس - حکم می‌رانی، و به آنچه اراده کنی درباره هر که اراده کنی فرمان می‌دهی. فَلَک الْحَمْدُ عَلَى مَا وَقَیتَنَا مِنَ الْبَلَاءِ، وَ لَک الشُّکرُ عَلَى مَا خَوَّلْتَنَا مِنَ النَّعْمَاءِ، حَمْداً یخَلِّفُ حَمْدَ الْحَامِدِینَ وَرَاءَهُ، حَمْداً یمْلَأُ أَرْضَهُ وَ سَمَاءَهُ. پس تو را سپاس که ما را از بلا حفظ فرمودی، و تو را شکر بر نعمت‌ها که به ما مرحمت کردی، چنان حمدی که حمد حامدان را پشت سر گذارد، حمدی که آسمان و زمین را آکنده کند. إِنَّک الْمَنَّانُ بِجَسِیمِ الْمِنَنِ، الْوَهَّابُ لِعَظِیمِ النِّعَمِ، الْقَابِلُ یسِیرَ الْحَمْدِ، الشَّاکرُ قَلِیلَ الشُّکرِ، الْمُحْسِنُ الْمُجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، إِلَیک الْمَصِیرُ. که تویی مُنعم مواهب بزرگ، بخشنده نعمت‌های عظیم، قبول کننده سپاس ناچیز، و پذیرنده شکر اندک، نیکوکار خوشرفتار، و بخشنده فراوان، خدایی جز تو نیست، و بازگشت همگان به سوی توست. ترجمه‌ها و شروح بخش دوم